اما از بین نوادگان: الکساندر پین، نیمه شب در پاریس: وودی آلن، آرتیست: میشل هازاناویشز، درخت زندگی : ترنس مالیک و هوگو ساخته مارتین اسکورسیزی ، هر کدام شانس یکسانی برای کسب اسکار بهترین کارگردانی ندارند.
میشل هازاناویشز گمنام‌ترین فیلمساز این لیست است. کارگردان 44 ساله فرانسوی تقریبا با یک کارنامه نزدیک به صفر، احتمالا کمترین شانس را برای دریافت اسکار خواهد داشت اگرچه پیش از این انتخاب بهترین کارگردان با حرف و حدیث‌هایی هم همراه بوده است. در مراسم اسکار 2003 جایی که کارگردان دارودسته نیویورکی را قربانی کردند یا در همین اسکار دو سال پیش که کاترین بیگلو را ارجح بر جیمز کامرون دانستند، می‌توان انتظار غافلگیری را نیز داشت اما باید صبر کرد و امیدوار بود که حق به حقدار برسد.
ترنس مالیک نیز با فیلم درخت زندگی آنچنان نمی تواند به دریافت اسکار 84 خوش بین باشد. اما اگر قرار باشد خدای ناکرده آن خوش شانسی معجزه واری که در کن 2011 نصیبش شد در اسکار امسال نیز برایش روی دهد ، آنگاه می توان اورا خوش شانس ترین کارگردان تمام تاریخ سینما نامید.
الکساندر پین فیلمساز 50 ساله آمریکایی نیز پس از حدود 7 سال دوری و غیبت از سینما بایک کمدی درام اجتماعی پرو پیمان به نام نوادگان به سینما بزگشت. هرچه پین تاکنون ساخته آثاری درخور و قابل احترام شناخته شده اند. به هرحال او در ژانری فیلم می سازد که دستمایه عمده و اکثریت فیلمسازان است. درام های اجتماعی با رگه های ظریف کمیک اینقدر مورد استفاده قرار گرفته که هرفیلمی در این ژانر را ابتدا به ساکن به فیلمی متوسط تبدیل می کند. با این حال پین اگرچه کم فیلم می سازد اما آثارش واقعا خوش ساخت است و حرف روز را به میان می آورد. شانس پین برای کسب اسکار بهترین کارگردانی و هم چنین اسکار فیلمنامه بسیار زیاد است.
بازیگر ، فیلمنامه نویس و کارگردان حراف سینمای جهان در 76 سالگی هنوز خودرا خدای سینما می داند. وودی آلن حدود یک دهه اروپایی جماعت را سرکیسه کرد و پس از ساخت ویکی کریستینا بارسلونا و اعتباری که به دست آورد به نیویورک برگشت تا دوباره حال و هوای دهه 70 و آنی هال را برای خودش تازه کند. او که خود را مستقل هم می داند اما در سیستم هالیوودی فیلمی غیرآمریکایی حداقل در لوکیشنی غیر از نیویورک ، محبوبترین محل فیلمسازی اش ؛ ساخته است. نیمه شب در پاریس یک فیلم عادی با زرق و برق های هالیوودی است. بدجنسی وودی آلن در ساخت این فیلم و برنامه ریزی موذیانه اش در کستینگ و انتخاب بازیگر چنان بود که همسر رئیس جمهور فرانسه را وارد گروه بازیگرانش کرد و اینچنین مسئولان کن را در رودربایستی قرار داد تا نیمه شب در پاریس فیلم افتتاحیه کن 64 نام بگیرد. با این همه بعید است اعضای آکادمی یک فیلم سهل و ممتنع مثل نیمه شب در پاریس را بعنوان بهترین فیلم سال و کارگردانش را به عنوان بهترین کارگردان و لایق اسکار 84 بشناسند.
محبوبترین و محترم ترین کارگردان‌های حال حاضر را اگر در لیستی قرار دهیم، مارتین اسکورسیزی که امسال با فانتزی هوگو در لیست اسکار بهترین کارگردان قرار دارد ، در صدر قرار می گیرد. بارها و بارها اعضای آکادمی سر او را بریده اند.در سال های دور ممکن بود تهیه کننده فیلم های او مثل راننده تاکسی و گاو خشمگین مورد تفقد قرار گرفته باشند اما هیچ گاه اعضای آکادمی ، استاد را لایق دریافت اسکار نمی دانستند. حتی در اسکار 2003 وقتی همگان انتظار داشتند نام استاد برای دریافت اسکار بهترین کارگردان خوانده شود و خود او نیز نیم خیز شده بود تا به سمت سن حرکت کند ، سلاخی اش کردند و ناجوانمردانه او را به کناری زدند. با این همه اگرچه او با ساخت رفتگان در اسکار 2007 بالاخره به حق خود رسید ودر 65 سالگی به اسکار رسید اما اعضای آکادمی چندین اسکار به او بدهکار هستند. اسکوسیزی شانس بسیاری برای رسیدن به دومین اسکارش را دارد.
